SOUS LE PONT MIRABEAU Eau de Parfum 100ml

SOUS LE PONT MIRABEAU

Houtig, fris
In dit parfum hebben we de poëzie van Guillaume Apollinaire, de schoonheid van een brug en de romantiek van Parijs verzameld. Een spoor van sandelhout, roze peper en cederhout.

BESCHRIJVING
L'espérance est violente.

Mirabeau, wat een mooi woord, eigenaardig Parijs, zwevend boven de Seine. Het componeert een herinnering, sluit aan op een andere oever en keert terug door zijn spoor van sandelhout, roze laurier en ceder te volgen. In het hart van de Lichtstad, op weg naar de schemering van de dag, is er een brug, een gedicht en een parfum.

Een discrete en symbolische brug, van de geest van de meester-bouwer die grenzen overstijgt, beter wordt door samen te komen. Die solide fundamenten van ceder, sandelhout en orcanox overspannen liefde en muskus.

Een gedicht dat even traag als gewelddadig is, dat de brutale en wenselijke hoop uitdrukt van degene die wil geloven, van degene die wil liefhebben. Vanille, ik schrijf je naam op het water, met gedempte sporen van wierook en violetgroen.

Een parfum om ons te redden, ons geruisloos uit het water te vissen, ons boven de Seine te brengen, onze geesten op het water van onze essentie, bergamot en roze bes vermengd met vijg in een glazen fles, lichamen fel herenigend in unisono met zielen, terugkerend naar haar door haar kielzog te volgen.

------------------------------------------------------------------

Er zijn bruggen waar we dansen: als kinderen zongen we voor ze; sommige, waar we vochten, hebben hun namen in de geschiedenis vastgelegd; andere bieden hun architectonische perfectie aan de bewondering van generaties. Ze zijn allemaal beroemd.

Maar er is er één die noch dansen, noch gevechten, noch werken van genialiteit nodig had om zich op te dringen aan onze herinneringen: het is de Mirabeaubrug. Hiervoor waren twintig regels voldoende.

Het moet gezegd worden dat ze door een dichter zijn geschreven, en dat zijn gedicht over liefde ging, ongelukkige liefde. Toen Apollinaire het componeerde, had de Marie van wie hij hield hem verlaten. Maar we kunnen alleen maar gissen naar hun verhaal, dat hij niet vertelt, en is het niet het verhaal van zoveel geliefden? De liefde is gevlucht, als water en als de dagen.

Het parfum dat de naam van de Ponte Mirabeau zal dragen, moest zijn kracht vertalen, omdat het de stroming van de Seine en de tijd weerstaat, het is de onbewogen getuige zoals het de uiteindelijke hervatting van het eerste couplet onderstreept; maar de delicatesse van de geur, gemengd met deze basis, brengt de melancholie van verloren liefdes over, terwijl het ook een scherpe noot oplegt die geschikt is om te getuigen van de "gewelddadige hoop".

Deze fusie van kracht en zachtheid realiseert in hem de brug die symbool staat voor de samengevoegde handen van Guillaume Apollinaire en Marie. Maar zoals het voor de dichter zelf is, is het naar de eeuwige geschiedenis van de geliefden dat we worden teruggestuurd. Niet aan die van de legendes die de dood onsterfelijk maken, en waarvan de passie de tijd overstijgt, maar aan die liefdes, te menselijk, waarvan men gelooft dat ze eeuwig zijn, die op een dag verloren gaan, net zo onverbiddelijk als de rivier stroomt.

Guillaume en Marie waren zeker verliefd, maar "de dichter is een gevleugeld ding", zei Plato - hij vliegt weg en wordt aangetrokken door de betoverende geur van vele bloemen. Maar de jonge vrouw die men zich voorstelt zwak en weerloos te zijn, is in werkelijkheid een gepassioneerd wezen wiens intense gevoelens weigeren te delen en vergeving uitsluiten. Zij is het die zal breken. Noch smeekbeden, noch de eden van de dichter zullen daar iets aan kunnen veranderen.

Zo wordt hij voor altijd degene die de vrouwen die hij hartstochtelijk liefhad, hebben afgewezen. Het is uit de wanhoop die ze opwekten dat het Chanson du Mal-Aimé en de Pont Mirabeau ontstonden. Tegen hen zal hij op een dag, in een verzoenend afscheid, kunnen zeggen:

Ik plukte dit takje heide
De herfst is dood, onthoud het
We zullen elkaar niet meer op aarde zien
Geur van tijd, takje heide
En onthoud dat ik op je wacht

Parijs, januari 2022
Suzanne Julliard-Agie & Etienne de Swardt
HOOFDNOTEN
Topnoten: Italiaanse Bergamot HE SUSTAINABLE, Pure Pink Pepper Jungle Essence™, Elemi HE, Vijgenakkoord
Hartnoten: Superessence wierook, Aquatisch akkoord, Ozonisch akkoord, Violetgroen
Basisnoten: Virginia Ceder Upcycled, Vanille Pure Jungle Essence™, Sandelhout HE, Orcanox™ Upcycled, Muscs
INGREDIËNTEN
ALCOHOL DENAT., PARFUM (GEUR), AQUA (WATER), BUTYL METHOXYDIBENZOYLMETHANE, LIMONEEN, BENZYLSALICYLAAT, LINALOOL, BENZYLALCOHOL, CITRONELLOL, CITRAL, BENZYLBENZOAAT

SOUS LE PONT MIRABEAU

Woody, Fresh
In this perfume we gathered the poetry of Guillaume Apollinaire, the beauty of a bridge and the romanticism of Paris. A trail of sandalwood, pink pepper and cedarwood.

DESCRIPTION
L'espérance est violente. 

Mirabeau, what a pretty word, peculiarly Parisian, suspended above the Seine. It composes a memory, joins another bank, and returns by following its trail of sandalwood, pink bay and cedar. In the heart of the City of Light, on the way to the twilight of the day, there is a bridge, a poem and a perfume. 

A discreet and symbolic bridge, of the master-builder spirit which transcends borders, becoming better by coming together. Those solid foundations of cedar, sandalwood and orcanox span love and musk. 

A poem as slow as it is violent, expressing the brutal and desirable hope of the one who would like to believe, of the one who wants to love. Vanilla, I write your name on the water, with muffled traces of incense and violet green. 

A perfume to save us, fish us silently out of the water, bringing us above the Seine, our spirits on the water of our essences, bergamot and pink berry mingled with fig in a glass bottle, fiercely reuniting bodies in unison with souls, coming back to her by following her wake. 

------------------------------------------------------------------ 

There are bridges where we dance: as children, we sang to them; some, where we fought, have had their names secured in history; others offer their architectual perfection to the admiration of generations. All are famous. 

But there is one that needed neither dances, nor battles, nor works of genius to impose itself on our memories: it is the Mirabeau Bridge. For this, twenty lines were enough. 

It must be said that they were written by a poet, and that his poem was about love, unhappy love. When Apollinaire composed it, the Marie he loved had left him. But we can only guess at their story, which he does not tell, and is it not the story of so many lovers? Love has fled, like water and like the days. 

The perfume which will bear the name of the Mirabeau Bridge had to translate its force, because it resists the flow of the Seine and time, it is the impassive witness as it underlines the final resumption of the first verse; but the delicacy of the fragrance, mixed with this base, conveys the melancholy of lost loves, while also imposing a sharp note suitable for testifying to the " violent hope. " 

This fusion of strength and gentleness realizes in him the bridge that is symbolic of the joined hands of Guillaume Apollinaire and Marie. But as it is for the poet himself, it is to the eternal history of the lovers that we are sent back. Not to those of the legends that death immortalizes, and whose passion transcends time, but to those loves, too human, that are believed to be eternal, which are lost one day, as inexorably as the river flows. 

Guillaume and Marie were certainly in love, but "the poet is a winged thing" said Plato – he flies away and is attracted by the captivating perfume of many flowers. But the young woman who is imagined to be weak and defenseless, is in reality a passionate being whose intense feelings refuse to share and exclude forgiveness. It is she who will break. Neither supplications nor the oaths of the poet will be able to change anything there. 

Thus he becomes for ever the one that the women he passionately loved have rejected. It is from the despair they aroused that the Chanson du Mal-Aimé and the Pont Mirabeau sprang. To them he will be able to say one day, in an appeased farewell: 

I picked this sprig of heather 
The autumn is dead remember it
We will not see each other again on earth 
Smell of time, sprig of heather 
And remember that I am waiting for you 

Paris, January 2022 
Suzanne Julliard-Agie & Etienne de Swardt
MAIN NOTES
Top notes: Italian Bergamot HE SUSTAINABLE, Pure Pink Pepper Jungle Essence™, Elemi HE, Fig Accord
Heart notes: Superessence incense, Aquatic Accord, Ozonic Accord, Violet Green
Base notes : Virginia Cedar Upcycled, Vanilla Pure Jungle Essence™, Sandalwood HE, Orcanox™ Upcycled, Muscs
INGREDIENTS
ALCOHOL DENAT., PARFUM (FRAGRANCE), AQUA (WATER), BUTYL METHOXYDIBENZOYLMETHANE, LIMONENE, BENZYL SALICYLATE, LINALOOL, BENZYL ALCOHOL, CITRONELLOL, CITRAL, BENZYL BENZOATE